Mga laro ko noon at ngayon

Sa panahon natin ngayon napakalaki na talaga ng diperensya ng mga laro natin noon at ngayon. Kasi noon ang mga laro natin, ay ang buong katawan talaga an gating ginagamit, gaya ng bato-lata, ito ay ang laro kung saan may isang lata na babantayan ng taya dahil yung nga hindi taya ay babatuhin nila ang lata gamit ang isang tsinelas upang matamaan ang lata upang matumba ito at pwedeng makuha ulit ang tsinelas na ibinato nila, ngunit kapag naipatayo na ulit ang lata ng taya ay kailangan na nilang bumalik muli sa kanilang kampo dahil huhulihin sila ng taya at yung mahuhuli ay siya na naman ang magiging taya, may isa rin akong laro noon na tinatawag na patintero, na kung saan may dalawang grupo, at kung may isa kang ka-grupo na mahuhuli ay ang inyong grupo na naman ang magiging taya, at ang isa ko pang gustong-gusto na laro ay ang larong tinatawag naming na tuhog-tuhog, kung saan yung rubber band ay binabaon naming naming sa lupa at tsaka kukunin naming siya ulit gamit lamang ang isang kapirasong walis ting-ting at yung may pinakamaraming makuhang rubber band ay siya ang magiging panalo. Marami pa akong ibat-ibang laro noon gaya ng litik, slipper game, lastiko, sagudsod, takingking-cross, dakpanay, Chinese garter, luksong-tinik, labay-tunga, bulan-bulan, bikaka, syomoy at marami pang iba. Noon marami talaga akong ibat-ibang larong nalalaman, kay nga dahil dito ay marami rin akong naging mga kaibigan, minsan nga namimiss ko ang maging bata dahil na rin sa mga larong ito.

Pero kahit ganoon paman ay kailangan talagang magpatuloy pa rin ang buhay, at heto nga, kung noon ay may ganoong klase ng mga laro, ngayon naman ang mga laro ko ay yung mga larong hindi masyadong ang aking buong katawan kasi sa mga laro ngayon ang ginagamit mo lang ay ang kamay, mata, imahenasyon at syempre hindi rin mawawala ang teknolohiya, gaya ng cellphones, computers, gameboy, ps1, ps2, psp, at iba pang klase ng mga playstation. Sa ngayon ang computer ang pinakasikat na laruan o di kaya’y libangan ng mga bata, teenager at kahit na mga matatanda.

Noon, kung ang laro ko ay tirador at luthang na ginagamit upang tamaan ang isang bagay o di kaya’y tao, ngayon naman may isang laro sa computer na kung tawagin ay angry birds, na kung saan gamit ang isang angry bird bilang bala, ay tamang anggulo at isang click mo lang ay matatamaan mo na ang gusto mong tamaan sa larong ito. At noon meron ring isang larong tinatawag na paun-paun na kung saan bawat isa ng miyembro ng grupo ay may responsibilidad na protektahan ang kanilang kampo, na kahit na maging pain o “paun” ang isang miyembro ay isasakripisyo nila ito upang maprotektahan lamang ang kanilang kampo at syempre responsibilidad rin nila ang bawiin mula sa kalabang kampo ang kanilang nahuling kasama. Well merong ring ganito ngayon, ito ay isa ring laro sa computer, na kung saan ang plants ay pinoprotektahan nila ang mga brains na gusting kainin ng mga zombies at kahit na makain rin sila ng nga zombies ay okey lang basta hindi lanh makain amg pinakamamahal nilang brains. At ang larong ito ay tinatawag na plants vs. zombies. At kung noon naman ay may laro tayong baril-barilan, ngayon may laro na tayong tinatawag na K.O.S na kung saan para mo talagang totoong pinapatay ang iyong kalaban. Marami rin akong mga ibat-ibang laro ngayon gaya ng tetris battle, icy tower, the sims social, poker, robot unicorn, maple story, it girl, fashionista face-off at marami pang iba.

Totoo ngang malaki ang pinag-kaibahan ng mga laro natin noon at ngayon pero hindi mo talaga maiiwasang maipaghambing sila dahil may koneksyon sila.

Pero kung ako ang papapiliin kung alin sa dalawa ang mas gusto ko, ang pipiliin ko ay yung mga laro ko noon kasi, sa panahon natin ngayon, minsan ka nalang makakakita ng mga batang naglalaro ng ganitong uri ng mga laro, at dahil dito mas naeengganyo akong ilaganap ang ganitong uri ng mga laro. Kasi sa mga ganitong uri ng laro marami kang nakukuha na benepisyo, isa na rito ay ang kalusugan sa katawan, kasi sa mga laro noon pisikal na katawan mo talaga ang iyong ginagalaw at nagiging malusog ka rito dahil ang mga rito galaw mo ay nagsisilbi ng exercise, hindi kagaya ngayon na marami ng mga batang masakitin dahil hindi na sila naglalaro ng uri ng laro noon imbis palagi nalang silang naglalaro ng computer at dahil dito mas marami na silang nakukuha na mga sakit, isa sa mga halimbawa nito ay ang sobrang pagka adik ng mga bata dito at minsan ay hindi na sila kumakain at hindi lang ito totoo sa mga bata kundi pati na rin sa mga matatanda. Isa rin sa mga benepisyong nakukuha sa mga uri ng laro noon ay ang pagiging palakaibigan mo, sa mga larong noon ditto mo minsan masusubok ang tunay na pagkakaibiganan, kaysa naman ngayon na marami ka ngang “friends” hindi mo naman malalaman kung totoo sila dahil sa computer lang kayo magkaibigan, at sa computer lang sila nakakapaglaro. Ngunit sa ibang ibang aspeto naman ay may dulot din naming benepisyo ang mga laro ngayon. Kasi para sa ibang tao ay nagsisilbing kaligayahan ito para sa kanila kagaya nga ng isang kakilala ko na kahit wala silang pera ay kapag nakakapaglaro siya ng isang laro sa facebook ay nawawala daw lahat ng kanyang nga hinaing dahil napapaligaya siya ng larong ito, siguro para sa iba kahibangan lang ito dahil hindi naman ito totoong kaligayahan dahil panandalian lang ito. Pero base sa pagkakasabi niya nito sa akin ay nararamdaman ko talaga ang emosyon niya habang sinasabi niya ito sa akin ay wala talaga akong ibang magawa kundi intindihin na lamang siya dahil para talagang nagiging masaya siya kapag naglalaro siya nito.

Alam ko na sa ibang tao ay mas gusto nila ang mga laro ngayon kasi nga ay mas high-tech ito, para sa rin sa’kin nirerespeto ko ang, kasi minsan nga rin nawiwili ako sa mga laro ngayon gaya ng sikat na sikat na aro ngayon sa facebook ang tetris battle. Sa lahat ng laro sa computer sa larong ito lang talaga ako na “adik” kung sa bisaya pa. Kasi sa larong ito na cha-challenge ako dahil bukod sa kahirapan na ipag kabit-kabit ang mga tetrimino, ang isa mahirap dito ay may kalaban ka at ang mga kalaban mo pa ay mga taga-ibang bansa. Inaamin ko na gustong-gusto ko talaga ang larong ito ngunit hindi pa rin nito mapapantayan ang pagmamahal ko sa mga laro ko noon kasi ayon nga sa kasabihan “first love never dies”, hahahaha….

At syempre higit sa lahat, kailangan lang talaga nating lahat ang balanse sa kanya-kanyang mga laro natin hindi lang sa mga laro natin noon at ngayon kundi pati narin sa mga laro ng buhay.